ترکیب ورزش و سیاست، خوب یا بد؟ - مهسان بلاگ

به گزارش خبرنگاران، محسن آجرلو، ترکیب ورزش و سیاست؛ آری یا خیر؟ این سوالی است که شاید پاسخ واضح، دقیق و مشخصی نداشته باشد. شاید بسیاری از ما به محض شنیدن چنین گزاره ای به سرعت در مقابلش جبهه بگیریم و مخالفش باشیم. با این حال حقیقت آنجاست که این دو پدیده جزئی جدایی ناپذیر اند. در حقیقت این سیاست است که به سختی به تمام زمینه ها چسبیده و به دنبال بهره کشی از آن هاست.

در کنار این ماجرای کلی، تاثیر متقابلی که این پدیده ها روی یکدیگر داشته اند، نمونه های پرشماری در طول تاریخ داشته. از لغو سه دوره ای المپیک تا تحرک های مختلف سیاسی در رقابت های مختلف ورزشی و استفاده سیاسیون از ورزش برای کسب محبوبیت، همگی نمونه هایی برای این اتفاق هستند.

حضور جالب و غیر مترقبه رئیس جمهور اندونزی در متن مراسم افتتاحیه بازی های آسیایی و داستان موتور سیکلت و اشاره به ترافیک معروف و بغرنج این کشور، یک بار دیگر یکی از بخش های مثبت حضور سیاسیون در ورزش را نشان داد. اگرچه اغلب سیاست مدار از حضور در صحنه های ورزشی به دنبال قطره ای محبوبیت بیشتر می گردد اما در این میان ورزش هم به نوعی منتفع می گردد. یا خودش سود می برد یا بستری می گردد برای کمک به بخش ها و زمینه های دیگر. چیزی شبیه به همین ترافیک و صدها هزار موتوری که در جاکارتا و دیگر شهرهای اندونزی بحران عظیمی را خلق نموده و مشکل ساز گردیده اند. در این ماجرا ورزش بستری گردیده برای نشان دادن و شاید کمک به یک بحران اجتماعی که البته در نهایت به سیاست ختم می گردد. همین هم هست که رئیس جمهور یک کشور به این شکل در متن مراسم افتتاحیه حاضر می گردد و با موتور سیکلت وارد استادیوم می گردد.

رئیس جمهور جالب کرواسی!

در جریان جام جهانی روسیه و مخصوصا بازی فینال، حرکات و رفتار رئیس جمهور کرواسی به شکل برجسته ای در رسانه های دنیا بازتاب داشت. رسانه های ایران هم از این قاعده مستثنی نبودند و با به نوعی رد شدن از یک خط قرمز نانوشته، تصاویر این رئیس جمهور زن در حاشیه بازی و مراسم اهدای مدال را بازنشر دادند.

کیتاروویچ رئیس جمهوری است که نه فقط در جام جهانی بلکه در زمینه های دیگر هم خیلی کوشش می نماید متفاوت تر از سایر سیاسیون عمل کند. کمتر اتوکشیده، رسمی و جدی به نظر برسد و اعمال و رفتاری انجام دهد که او را هرچه بیشتر به مردم عادی شبیه کند. و چه میدانی بهتر از ورزش برای رسیدن به این هدف! ورزش پدیده ای است که هواداری با آن عجین گردیده و پر است از کنش های آنی و دور از رفتارهای دیپلماتیک. برای همین هم کیتاروویچ توانست بهترین استفاده را از درخشش تیمش در روسیه ببرد و با بالا و پایین پریدن، در آغوش کشیدن تک تک بازیکنان در مراسم فینال و ایستادن زیر باران سیل آسای روسیه، نشان دهد که از مردم است و یکی مانند آن هاست.

در اینکه هوش بسیار و نکته سنجی این زن سیاست مدار باعث بروز این حرکات می گردد و کوشش اغراق گردیده ای برای جلب محبوبیت است شکی نیست اما به هر ترتیب او در کارش موفق است و همه دیدند که در جریان رویداد مهمی مانند جام جهانی بیش از تمام افراد شناخته گردیده و برجسته دیده شد.

توپ فوتبال در کنفرانس خبری پوتین

ولادیمیر پوتین نقطه مقابل کیتاروویچ است. در مراسم اهدای جام و مدال جام جهانی که در کشورش برگزار گردیده، تنها نفری است که در بالای سرش چتر گرفته اند اما باقی مدیران فیفا و روسای جمهور خیس می شوند. پوتین را هیچ گاه در حال بالا و پایین پریدن ندیدیم و رفتار غیر دیپلماتیکی از خودش نشان نداد. با این حال در بازی های کشورش حضور داشت و نشان داد که اهمیت بسیار بالای رویدادی نظیر جام جهانی را درک می نماید و با تمام خصوصیات خاص اخلاقی اش که کوچکترین شباهتی با فوتبال و متضیاتش ندارد، می خواهد از این رویداد مهم استفاده اش را چه در مقیاس داخلی و چه خارجی ببرد.

در آخر هم پس از جام جهانی، در کنفرانس خبری که تمام دنیا را تحت تاثیر قرار داده بود، توپ فوتبال را به سمت رونالد ترامپ انداخت و در اظهار نظری پرابهام که برداشت های بسیاری را در پی داشت، گفت که از این پس توپ در زمین آمریکا خواهد بود!

دو کره زیر یک پرچم

کمتر کسی شاید باشد که از ماجرای منازعه و کشمش در شبه جزیره کره چیزی نشنیده باشد. مشکلی قدیمی که زمان طولانی در نوسان است و گاهی بهتر و گاهی وخیم تر می گردد. با این حال هر زمان که مشکلات (که البته بخشی از آن همیشه پا برجاست) کمی کمتر می گردد، رویدادهای ورزشی بهترین مکانی است که این دو کشور اختلاف ها را کنار می گذارند و در برخی رشته ها تحت یک پرچم و نام واحد شرکت می نمایند.

آخرین دوره مشکلات سیاسی دو کره هم در سال اخیر میلادی به نوعی حل و فصل شد که اتفاقا در رویداد های ورزشی هم نمود خاصی داشت. در المپیک زمستانی پیونگ چانگ بود که رئیس جمهور کره جنوبی و خواهر رهبر کره شمالی به نشانه اتحاد و از بین رفتن مشکلات اساسی، دست در دست یکدیگر رژه رفتند. اتفاقی که در نوع خود بی سابقه بود و نشان داد که اوضاع دو کره وارد فاز دیگری گردیده است.

در بازی های آسیایی جاکارتا هم این دو کشور در سه رشته تحت یک پرچم واحد و با نام کره شرکت می نمایند. رویینگ سبک وزن بانوان، دراگون بوت و بسکتبال پنج نفره به طور مشترک شرکت می نمایند و پرچمشان از یک خط آبی تشکیل گردیده که نماد شبه جزیره کره است و پس زمینه ای سفید که در تمام دنیا نماد صلح است. صلحی که این روزها بیش از همیشه در این منطقه حکم فرما گردیده و حالا نمود خارجی اش را در ورزش هم می بینیم.

حضور سیاسیون ایرانی در ورزش

همان ابتدا گفتیم که برای ما ایرانی ها، شنیدن حضور سیاست مداران در ورزش اتفاقی است تماما منفی و امری است مذبوح. شنیدن این دو کلمه در کنار هم کافی است تا نتیجه بگیریم قرار است اتفاق بدی بیفتد که قطعا مثل همیشه این ورزش است که ضرر خواهد نمود و سیاست منتفع خواهد شد.

هرچه هم که به حافظه تاریخی مان فشار می آوریم، جز رفتارهای اتوکشیده و عجیب و حضورهای نصفه و نیمه در میانه مسابقات کشتی و فوتبال چیز دیگری ندیده ایم. اگر هم سیاستمداری لباس ورزشی پوشیده و سعی در رفتاری شبیه به فضای ورزش داشته، آنقدر مصنوعی و نچسب بوده که از جانب مردم پذیرفته نگردیده است.

با این حال گاهی هم وقتی سیاسیون می خواهند برای محبوبیت بیشتر و رسیدن به اهداف دیگرشان به ورزش کمک نمایند، بدعت های خوبی گذاشته می گردد که در آینده به سود آن خواهد شد. چیزی نظیر بحث پاداش های مدال آوران ایران در بازی های آسیایی و المپیک که هنوز هم ادامه دارد و انگیزه بسیار پررنگی برای بسیاری از رشته هاست.

دیپلماسی ورزشی

در ایران و در کلام مدیران و ادبیات رسانه ها البته دیپلماسی ورزشی، تاثیر سیاست در ورزش معنی می گردد. معنایی که البته در فرهنگ لاتین دقیقا عکس آن است اما در هر صورت شاید بتوانیم هر دو معنی را برایش در نظر بگیریم.

ترکیب ورزش و سیاست، همواره به معنای حضور سیاسیون نیست و گاهی هم به چیزی تبدیل می گردد به نام دیپلماسی ورزشی. پدیده ای که هم به تاثیر ورزش در سیاست اتلاق می گردد و هم برعکس آن! در این ماجرا دیگر بحث استفاده و یا سواستفاده مطرح نیست و هرکدام از این دو کوشش می نمایند تا در بهتر شدن شرایط برای یکدیگر کوشش نمایند.

در مقوله هایی نظیر مناقشات سیاسی، اختلاف نظرهای به وجود آمده در رشته های مختلف و ده ها مورد دیگر است که پای دیپلماسی ورزشی به میدان باز می گردد و به مشکل ایجاد گردیده کمک می نماید. برای نمونه گاهی میدانی می گردد برای نشان دادن انزار از نژاد پرستی در دهه های شصت و هفتاد میلادی و گاهی هم مثل امروز دو کره را زیر یک پرچم واحد قرار می دهد و امکانی می گردد برای اتحاد بیشتر.

dorezamin.com: دور زمین | سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده! تور لحظه آخری، تور ارزان، اروپا، تور تایلند، تور مالزی، تور دبی، تور ترکیه